Eliminacje do Meczu o Mistrzostwo Świata 2020 rozpoczęły się 17 maja w Moskwie w pierwszym turnieju cyklu Grand Prix FIDE organizowanym przez World Chess.

W cyklu, który składa się z czterech turniejów, bierze udział 22 czołowych szachistów świata walczących o dwa miejsca w przyszłorocznym Turnieju Kandydatów, którego zwycięzca zostanie pretendentem do tytułu mistrza świata i rozegra mecz przeciwko mistrzowi świata Magnusowi Carlsenowi.

Moskiewski turniej trwa od 17 do 29 maja. Turniej jest rozgrywany systemem pucharowym i bierze w nim udział 16 zawodników. Żeby wygrać Grand Prix, zawodnik musi przetrwać cztery rundy. Każda runda składa się z dwóch klasycznych partii, a jeśli zajdzie potrzeba, dogrywki zostaną rozegrane w szybszym tempie.

Logo

Cztery stworzenia reprezentują Moskwę; Jurmalę (przedmieście Rygi), Łotwa; Hamburg, Niemcy i odpowiednio Tel Awiw, Izrael. Każdy symbol znajduje się na szachownicy Bauhausu, a inne rozpoznawalne kształty z każdego miasta tworzą wzór szachowy.

Uczestnicy turnieju w Moskwie

1. Shakhriyar Mamedyarov, Azerbejdżan
2. Anish Giri, Holandia
3. Wesley So, USA
4. Levon Aronian, Armenia
5. Alexander Grischuk, Rosja
6. Hikaru Nakamura, USA
7. Sergey Karjakin, Rosja
8. Ian Nepomniachtchi, Rosja
9. Peter Svidler, Rosja
10. Teimour Radjabov, Azerbejdżan
11. Dmitry Jakovenko, Rosja
12. Radosław Wojtaszek, Polska
13. Wei Yi, Chiny
14. Jan-Krzysztof Duda, Polska
15. Nikita Vitiugov, Rosja
16. Daniil Dubov, Russia

W pierwszym dniu rundy 1 trzy z ośmiu partii zostały rozstrzygnięte, co postawiło trzech zawodników (Wesley So, Levon Aronian i Sjakhriyar Mamedyarov) przed groźbą eliminacji.

Potencjalna przegrana jest fatalna dla każdego gracza, dlatego prowadzi to do krótkich remisów. (W tym turnieju krótkie remisy są dozwolone, nie obowiązuje reguła, że partia ma trwać przynajmniej 0 posunięć.)

Partia między Radjabovem i Nakamurą zakończyła się pierwsza i wykonano zaledwie 12 posunięć. Po partii Nakamura przewidywał, że w turnieju będzie wiele remisów. Wkrótce padł remis między Karjakinem i Grischukiem oraz Vitiugovem i Svidlerem.

Wei Yi i Dmitry Jakovenko ciężko walczyli w partii zakończonej remisem. Giri, grający białymi, musiał walczyć przeciwko Dubovowi, który zaskoczył go w debiucie ofiarą pionka, która dała mu inicjatywę i zatrzymała białego króla w centrum. Była to ciekawa, skomplikowana partia i Giri wpadł w niedoczas. Dubov jednak przeoczył najlepsze kontynuacje i pozwolił Giri’emu na stworzenie kontrgry, która doprowadziła do dynamicznie zrównoważonej pozycji. Zawodnicy zgodzili się na remis po 36 posunięciach.

Pierwszy rozstrzygnięty wynik padł w partii Duda-So. Zagrano dobrze znany wariant Partii Włoskiej, ale So popełnił błąd, grając 10...Kh8. To pozwoliło Dudzie na stworzenie trudnego wyboru dla So: wymiana białopolowego gońca lub oddanie pionka. So wybrał to drugie, ale nie miał wystarczającej rekompensaty. Jego pozycja szybko pogorszyła się i poddał się po zaledwie 25 posunięciach. Duda wspomniał po partii, że miał przedtem szczęście przeciwko So, który popełnił błędy w kilku innych partiach przeciwko niemu.

Najdłużej trwały partie Nepomniachtchi-Aronian i Wojtaszek-Mamedyarov.

Nepomniachtchi, grający białymi, zaskoczył Aroniana rzadkim bocznym wariantem Partii Hiszpańskiej. Aronian wydawał się mieć duże problemy, ale znajdował sposoby na obronę, choć stracił pionka przed końcówką. Ofiarował figurę za wyeliminowanie pionków przeciwnika na skrzydle hetmańskim, otrzymując gorszą pozycję, ale z pewnymi szansami na remis. Następnie obaj gracze popełniali błędy, aż Nepomniachtchi oddał skoczka za pionki Aroniana na skrzydle królewskim. Aronian ciągle miał szanse na remis, ale musiał grać dokładnie. Pomylił się jednak, pozwalając Nepomiachtchi’emu na wymuszenie wymiany hetmanów, co mogło doprowadzić do łatwo wygranej końcówki. Aronian natychmiast poddał się.

Pozostała partia była ciężką przegraną Mamedyarova. Wojtaszek, który grał białymi i jest znany ze swego przygotowania, grał szybko w debiucie, uzyskując niewielką przewagę. Mamedyarov znalazł ładne praktyczne posunięcia i, w bardzo skomplikowanej pozycji, uzyskał dwie figury za wieżę i pionka. Choć daleko było do łatwej wygranej, Mamedyarov wydawał się kontrolować grę. Ale Wojtaszek twardo bronił się i w posunięciach 55 i 56 Mamedyarov popełnił duże błędy, idąc swoim królem do matowej siatki. Jedynym sposobem uniknięcia natychmiastowej porażki było oddanie skoczka i po 10 posunięciach Mamedyarov poddał się.

Partie