W szóstej partii Carlsen, grający białymi, rozpoczął posunięciem 1.e4. Była to trzecia partia Carlsena białymi i w każdej partii wybrał on inne posunięcie debiutowe.
Caruana odpowiedział 1...e5 i po 2.Sf3 wybrał Obronę Rosyjską. Nie była to niespodzianka, gdyż Caruana grał ten debiut z dużym sukcesem, gdy wygrał Turniej Kandydatów w Berlinie tego roku i zakwalifikował się do meczu o mistrzostwo świata.
W partii zagrano niejasne odgałęzienie Obrony Rosyjskiej, które Carlsen bez wątpienia uważnie studiował. Caruana zademonstrował, że też jest dobrze przygotowany, gdy przechodził przez zawiłości bez problemu.
Po 15 posunięciach pozycja była symetryczna i partia zmierzała do remisu, co też nie jest niespodzianką, gdyż ta obrona ma opinię remisowej.
Partia jednak toczyła się dalej, częściowo z powodu przepisu meczu, że wszystkie partie muszą trwać przynajmniej przez 30 posunięć, a także ponieważ żaden z graczy nie był zainteresowany wczesnym remisem.
W 22. posunięciu Carlsen, jak się okazało, popełnił mały, ale subtelny błąd przez ustawienie swego białopolowego gońca na linii, która mogła być otwarta. Caruana zyskał czas na rozwinięcie swoich wież poprzez atak gońca i to pozwoliło mu na przejęcie inicjatywy.
Carlsenowi nie groziło natychmiastowe niebezpieczeństwo, ale Caruana miał dokuczliwy nacisk na pozycję białych. W 34. posunięciu osiągnięto końcówkę, w której każdy miał parę gońców, skoczka i sześć pionków.
Tuż po pierwszej kontroli czasu w 40. posunięciu Carlsen popełnił kolejny mały błąd i został zmuszony do wymiany figury za trzy pionki Caruany. Wymiana była równa, ale Caruana zdołał zdobyć jednego z pionków Carlsena.
Carlsen wyraźnie miał problemy, ale Caruana miał tylko dwa pionki i jeśli Carlsen mógłby je wymienić, partia byłaby remisowa. Nie można było uniknąć wymiany jednego pionka, ale Carlsen nie mógł dostać się do drugiego. Ocena komputera pokazywała wyraźną przewagę dla Caruany.
Ale komputery nie rozumieją końcowek bardzo dobrze. A Carlsen jest jednym z największych wirtuozów końcówek w historii. Znalazł plan, który dotyczył ofiarę jego ostatniego pionka skrzydła hetmańskiego, co pozwoliło jego królowi przedostać się na skrzydło królewskie Caruany. Choć król Carlsena prawie nie miał miejsca na manewrowanie, mógł wspierać awans swego pionka h, jeśli Caruana by próbował atakować pionka f Carlsena, żeby oczyścić drogę dla pozostałego pionka f.
Przez prawie 20 posunięć Caruana próbował oskrzydlić Carlsena, ale było to niemożliwe. Carlsen zbudował fortecę. Partia zakończyła się remisem w 80. posunięciu, po sześciu i pół godzinach gry.